Στην καθημερινή μας ζωή, ερχόμαστε αρκετές φορές σε αντίλογο με άλλους ανθρώπους, επειδή διαφωνούμε σε κάτι ή αδικούμαστε. Ωστόσο, σε μια διαφωνία, είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να ελέγχουμε το θυμό μας και να διαμορφώνουμε την επιχειρηματολογία μας με σωστό τρόπο, διαφορετικά έχουμε ήδη χάσει το δίκιο μας.
Η διαφωνία με έναν άνθρωπο είναι ουσιαστικά ανταλλαγή διαφορετικών απόψεων και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ο αντίλογος αφορά ουσιαστικά στη διαφορετική οπτική των συνομιλητών. Σε μια διαφωνία, θα πρέπει να ακούμε το συνομιλητή μας, όχι με σκοπό να απαντήσουμε, αλλά για να καταλάβουμε και να επεξεργαστούμε όσα έχει να μας πει. Επίσης, είναι πάρα πολύ σημαντικό να προσπαθούμε να συγκρατούμε τον θυμό μας και να μην υψώνουμε τη φωνή μας, ούτε να προσβάλλουμε το συνομιλητή μας. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό μέρος ενός τσακωμού ή μιας διαφωνίας.
Με το να υψώνουμε τη φωνή μας ή να προσβάλλουμε το συνομιλητή μας, χάνουμε το δίκιο μας, ακόμη και αν κατά βάθος είμαστε σωστοί. Οι φωνές και ο θυμός οδηγούν στο να ειπωθούν λόγια που μπορεί να μην τα εννοούμε, όμως το συναισθηματικό κόστος είναι μεγάλο. Ακόμα και αν τελικά συμφιλιωθούμε ή καταλήξουμε σε μια λύση με το συνομιλητή μας, οι λέξεις μένουν. Ο άλλος μπορεί να μας συγχωρέσει, δε θα ξεχάσει ποτέ όμως τί είπαμε. Επίσης, καθώς μια συζήτηση ή ένας αντίλογος αφορά στην παρουσίαση διαφορετικών οπτικών, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα της άποψής του, έχει τη δική του λογική και τα δικά του πιστεύω. Μπορούμε να συζητήσουμε, να εκφράσουμε διαφορετική άποψη, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι σωστό να επιβάλλουμε την άποψή μας στον άλλο. Ακόμα και λάθος να είναι, είναι η άποψή του. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον άλλο, ούτε να επιβληθούμε. Ακόμα και αν έχει μια τελείως διαστρεβλωμένη άποψη, αν ο ίδιος δε θέλει να αποδεχτεί ότι έχει άδικο ή δε θέλει να ακούσει, τότε δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Το κλειδί για να μην οδηγηθεί σε ολική ρήξη μια διαφωνία, είναι να είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε το συνομιλητή μας. Για παράδειγμα, εάν ξέρουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν οξύθυμο άνθρωπο, θα πρέπει να προσπαθούμε να διατηρούμε τους τόνους χαμηλούς ή όσο και έαν ο ίδιος φωνάζει – γιατί έτσι έχει μάθει να επιβάλλεται- εμείς θα πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι. Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να μπαίνουμε στη διαδικασία να βρίζουμε και να μιλάμε υποτιμητικά για κάποιον άλλον, επειδή πάνω από όλα είμαστε όλοι άνθρωποι και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μειώνουμε την προσωπικότητα του άλλου.
Σε γενικές γραμμές, οι διαφωνίες είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής, είτε αφορά σε αγαπημένα μας πρόσωπα, είτε έναν άνθρωπο από τον κοινωνικό μας περίγυρο. Για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας, θα πρέπει, όσο δύσκολο και αν είναι κάποιες φορές, να παραμένουμε ψύχραιμοι και λογικοί. Κάποιες φορές, μπορεί να μην οδηγούμαστε σε κανένα συμπέρασμα, οπότε ίσως να πρέπει να σηκώνουμε λευκή σημαία. Αυτό είναι κάτι εξίσου δύσκολο, καθώς έχει να κάνει με το θέμα του εγωισμού και το ποιος θα αποφασίσει να κάνει το πρώτο βήμα. Όμως πάνω από όλα θα πρέπει να θυμόμαστε, ότι δεν αξίζει ούτε είναι ωραίο να κρατάμε έχθρες ή να κόβουμε εντελώς επαφή με έναν άνθρωπο. Τουλάχιστον, όσον αφορά στον εαυτό μας και τη συνείδησή μας, είναι καλό να εκφράζουμε τα αληθινά μας συναισθήματα και να προσπαθήσουμε να βρούμε μια λύση. Η υπόλοιπη προσπάθεια αφορά στον άλλον άνθρωπο. Από τη στιγμή που εμείς προσπαθήσαμε, έχουμε ήδη κερδίσει.
Από Τσιάκου Χρύσα
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
